چند شبه وقتی دارم باهاش حرف میزنم سکوت هام طولانی میشه و اونم کلافه!!!مدام بهم میگه:چیزی شده؟چته؟؟

و از اون بعیده نفهمه از چی دارم میکشم!!

دیشب که نور علا نور بود..تولد مهدیه بود (5 سالشه)تموم مدت تولد من توی اتاقم بودم و داشتم با اون حرف میزدم...آخه احساس میکردم یه جورایی دوری خانواده اش توی شهر بهش گفته..منم که دست برداش نبودم و مدام دل تنگی منو هم باید تحمل میکرد..حالش بهتر شده بود تا....

حدود ساعت12 شب بود که باهاش حرف زدم..نمیدونم چرا همون لحظه که طنینی صداش به گوشم میرسه اشک در میاد..سعی کردم ازش پنهون کنم ولی نشد..یه لحظه صدلی هق هقم به گوشش رسید..خدای من !!!باز کاری کردم که ناراحت بشه ولی جدیدا احساس میکنم دیگه مثل هفته پیش نیست..یه جورایی داره چشماشو باز میکنه..هر چند خودم ازش خواستم که واقع بین باشه ..پس باید تحمل کنم...و توی خنده هاش مثل همیشه گفت:هنوز نه به داره نه به باره میخوام بشی همون نیلوی قدیمی!!!

چی میتونستم بهش بگم؟فقط گفتم:هر تصمیمی که بگیری هر تصمیمی!!من قبول میکنم...امروز قراره ببینمش ..یه دلشوره خواستی دارم فکر میکنم میخواد حرفی از جدایی بزنه؟یعنی به این زودی روزای خوش زندگیم تموم شد؟؟؟

نمیدونم...واسم دعا کنید!

همه این حرفاش فکر میکنم بابت کاراو حرفای خودم باشه..اون روز که گفت:به باره به داره...با خدنه و بدون فکر گفتم:دختر مردمو بغل میکنی بوسش میکنی بعد میگی نه به باره نه به داره!!!!

خیلی بهش برخورد و من !منی که واسه توجیه هیچ احدو ناسی وقت نمیذارم مجبور شدم از اعتقاداتم واسش بگم...

بگم:اگه من توی بغل یکی آروم گرفتم اگه بوسش کردم فقط و فقط به خاطر اینه که هردومون خواستیم و اگه زمانی حتی نتونم ببینمش حرفی ندارم چون اون زمان هم میگم خدا نخواسته..با همه اینها اون ترسیده که مبادا بهش بگم:خیانت کار..بی معرفت!!!